با توجه به آیهى شریفهى 200 سوره آل عمران (اى کسانى که ایمان
آوردهاید ؛ صبر کنید، یکدیگر را به صبر وادار کنید و رابطه داشته باشید و
از خدا بپرهیزید، شاید رستگار شوید)(1) خداى تعالى امر به ارتباط با امام
زمان فرموده است؛ بنابراین با توجه به این آیه و روایات و پشتوانهى عقل
موظف به انجام آن هستیم. از طرف دیگر در برخى از روایات، از (ادعاى مشاهده و
ارتباط) نهى شده است.....
برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید...
با توجه به آیهى شریفهى 200 سوره آل عمران (اى کسانى که ایمان
آوردهاید ؛ صبر کنید، یکدیگر را به صبر وادار کنید و رابطه داشته باشید و
از خدا بپرهیزید، شاید رستگار شوید)(1) خداى تعالى امر به ارتباط با امام
زمان فرموده است؛ بنابراین با توجه به این آیه و روایات و پشتوانهى عقل
موظف به انجام آن هستیم. از طرف دیگر در برخى از روایات، از (ادعاى مشاهده و
ارتباط) نهى شده است. بهترین و صریحترین این روایات، آخرین نامهاى است
که امام زمان علیه السلام براى آخرین نائب خاصشان (على بن محمد سَمُرى)
ارسال داشتند. در این نامه، امام پس از بیان مطالبى پیرامون غیبت کبرى،
فرمودند: بزودى برخى از شیعیان، مشاهده و ارتباط با ما را ادعا مىکنند ؛
آگاه باشید! کسى که قبل از خروج سفیانى و صیحهى (آسمانى)، ادعاى مشاهده را
نماید، دروغگو و افترازننده است. با توجه به این روایت و روایات دیگرى
همچون روایاتى که در آن به دیده نشدن امام زمانعلیه السلام در حج، مخفى
بودن از دید مردم و... ارتباط با آن حضرت را منتفى دانسته است و مدعى
ارتباط و مشاهده با حضرتعلیه السلام را باید تکذیب نمود.
اینک پرسشى مطرح است که منظور
خداوند از ایجاد ارتباط، چه نوع ارتباطى است؟ و آن ارتباط مورد نهى روایات،
چه نوع ارتباطى مىباشد که مدعى آن کذاب و مفتر است و باید او را تکذیب
نمود؟ براى اینکه بتوانیم انواع ارتباط در این برهه از
زمان را بررسى کنیم، نیاز به ارائهى دو مقدمه است تا با آن بتوانیم
نتیجهاى کلى از بحث گرفته و بدین وسیله، انواع ارتباط با امام زمانعلیه
السلام در زمان غیبت کبرى را استنتاج نماییم.
مقدمه اول
همانطور که در مباحث گذشته (در بحث معناى ارتباط) بیان شد، با توجه به
دلالت باب مفاعله بر دو جانبه بودن عمل، ارتباط با امام مهدىعلیه السلام
نیز به دو صورت متصوّر مىباشد؛ نخست اینکه ارتباط از جانب حضرت ولى عصر
علیه السلام و با ارادهى ایشان صورت گیرد و دیگر اینکه ارتباط در ابتدا از
جانب غیرامام عصرعلیه السلام ؛ یعنى مردم صورت پذیرد و به عبارت دیگر شروع
این ارتباط از جانب ملاقاتکنندگان باشد.
مقدمه دوم
با توجه به روش ارتباط امامان معصوم علیهم السلام با عموم مردم
در عصر خویش، ارتباط با آن انوار مقدسه را مىتوان به دو ارتباط کلى تقسیم
نمود:
الف) ارتباط ظاهرى: که این نوع ارتباط نیز خود به چند طریق صورت مىپذیرفته است:
1. مشرف شدن به محضر آن بزرگواران و استفاده از آن انوار پاک با همین بدن ظاهرى .
2. ارتباط به واسطهى فرستادن سفیر و جانشین (نائب).
3. ارتباط به واسطهى ارسال توقیع (نامه) یا عریضه به سوى آن انوار پاک و بالعکس.
ب) ارتباط روحى و معنوى: این نوع ارتباط نیز به سه صورت صورت مىپذیرفته است:
1. ارتباط روحى در حالت طبیعى (غیر از سه حالت خواب، مکاشفه و مشاهده).
2. مشاهده معصومانعلیه السلام در دو عالم رۆیا و خواب.
3. مشاهده و ارتباط با معصومانعلیه السلام در عالم مکاشفه و مشاهده.
خلاصه بحث :
با توجه به مطالبى که بیان شد، به امور زیر مىتوان دست یافت:
1. ارتباط منهى در روایات، همان ارتباط با امام زمانعلیه السلام
به مانند نایبان خاص آن حضرت مىباشد، که با اراده خود و در هر زمانى خدمت
آن حضرت مشرف شده و از مکان سکونت ایشان باخبر بودند.
2. ارتباط جسمانى با امام زمانعلیه السلام اگر از جانب آن بزرگوار و با ارادهى ایشان صورت پذیرد، ممکن و واقع نیز شده است.
3. در عصر غیبت کبرى (با توجه به روایاتى که در این باره به دست
ما رسیده است)، امام زمانعلیه السلام داراى موالى و خدمتگذارانى مىباشند
که آنان در برخى از موارد، حاجتهاى شیعیان متوسل را برآورده مىکنند.
پی نوشت ها:
1- یا ایّهاالذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا الله، لعلَّکم تفلحون.
2- از جملهى این قضایا مىتوان به ماجراى تکان دهندهى (شیخ جعفر
کاظمینى) اشاره نمود؛ برکات حضرت ولى عصر علیه السلام (خلاصه عبقرى
الحسان)، 118.
۰
۰
۰
۰
۶۵ کاربر این مطلب را دیده اند و تعداد کل بازدید ها از این پست : ۸۳
دوشنبه, ۲۰ شهریور ۱۳۹۱، ۰۳:۰۵ ق.ظ